Sinterklaas bestaat niet... 

Ik ga er voor het gemak maar even van uit dat je als lezer van mijn blogs de 'gelovige leeftijd' (ver) bent gepasseerd. En als ik dat verkeerd heb ingeschat: SORRY dat je het van mij moet horen... Maar het is écht waar!

Levi (6) en Jaël (5) hebben altijd wel (enige) kennis gehad over de waarheid. We hebben geprobeerd om ze elk jaar mee te nemen in het plezier van het Sinterklaasverhaal. Maar we hebben ook elk jaar voldoende aanwijzingen gegeven over de vork en de steel. Ik kan me nog goed herinneren hoe ik met de bijna 2-jarige Levi in de supermarkt liep en een jutezak in ons karretje legde. 'Kijk,' zei ik 'hier gaan we volgende week alle cadeautjes in doen voor het Sinterklaasfeest.' Een klant die mijn opmerking opving keek me boos sissend aan, alsof ze wilde zeggen: 'Zulke informatie hoor je niet aan je kinderen te geven!'

Relativeren Sinterklaasspanning

Toch heb ik nooit het idee gehad dat Levi en Jaël last hebben van dit soort informatie. Op het moment dat de zak voor de deur staat, terwijl je ouders bij jou in de kamer zijn, denk je écht niet meer aan die opmerking van je moeder. Tegelijkertijd blijft er zo altijd ruimte om de Sinterklaas-spanning wat te relativeren. Kunnen we als gezin zélf voor Sinterklaas spelen en de buren verrassen met een pakje voor de deur. En hoef ik niet bang te zijn dat mijn kinderen op een dag volledig gechoqueerd zijn. Omdat ze 'de waarheid' ontdekt hebben.

Ontspannen

Ook dit jaar word ik weer bevestigd in onze aanpak. Levi kan inmiddels uitgebreid beredeneren wat ons aandeel is in het Sinterklaasfeest, maar bij de intocht staat hij te dansen en te zingen voor de televisie. Terwijl we gezellig met ons viertjes de film 'Het paard van Sinterklaas' kijken, geef ik af en toe wat 'ondertiteling'. 'Ja, het is natuurlijk heel lastig als je ouders niet weten hoe het Sinterklaasfeest gaat, want dan krijg je ook geen cadeautjes. Oh, volgens mij zie ik al wie deze Sinterklaas is, het is die meneer van de boerderij, dus hij weet hoe graag Winky een paard wil'. Ik maak dit soort opmerkingen niet om het plezier te bederven, maar om mijn kinderen een beetje ontspannen te houden. Want ze vinden de film reuze-spannend.

Als de film is afgelopen, is het tijd om onze schoen te zetten. Dan slaat de paniek toe bij Levi en Jaël. 

Lees dit verhaal verder op de blogsite van Irene.